Weet u echt welke verzadiging duiken echt betekent?

Een van de meest opwindende onderwerpen onder liefhebbers van duikhorloges is saturatieduiken, en dat heeft een goede reden: een groot aantal van de meest interessante en technisch geavanceerde  replica horloges voor duikers is meestal ontworpen om te voldoen aan de eisen van professionele saturatieduikers. Het wordt echter niet vaak goed begrepen door deelnemers aan de discussies wat precies saturatieduiken is, en hoe het verschilt van duiken van en terugkeren naar de oppervlakte.
Duiken houdt in dat je van boven naar boven gaat en naar de diepte afdaalt en een ademgasmengsel uit persluchttanks ademt en vervolgens naar de oppervlakte terugkeert. Dieper duiken vereist het gebruik van een alternatief voor stikstof en zuurstof, omdat stikstof stikstofnarcose kan veroorzaken op diepten van slechts 30 meter – stikstofnarcose wordt vaak vergeleken met dronkenschap. Om deze reden worden bij diepere duiken helium en soms waterstof vaak gebruikt in combinatie met, of als substituut voor stikstof; helium, in tegenstelling tot stikstof, veroorzaakt geen narcose op diepte.
Duikers verlaten hun drukkamerhabitat via een luchtsluis om bij de zeebodem te komen, en gaan een duikklok binnen. De duikklok wordt vervolgens naar de zeebodem (of de vereiste werkdiepte) gebracht en de duikers verlaten de duikklok om te werken. Een duiker nephorloge blijft aan boord van de duikklok om de werkende duikers te besturen. Zodra de duikers klaar zijn met hun dienst, gaan ze opnieuw de bel in, die weer naar de oppervlakte wordt gehesen en de volgende dienst kan beginnen. De voordelen ten opzichte van duiken zijn aanzienlijk en hoewel slechts een handvol duikers ooit dieper dan 300 meter zijn gegaan, werken verzadigingsduikers routinematig op een diepte van 100 meter tot 500 meter.
Verzadigingsduiken werden ontwikkeld en voor het eerst gebruikt in het midden van de jaren zestig, voor commercieel duiken. Commerciële duikers die werken aan diep ondergedompelde faciliteiten moeten langer achterblijven dan de zeer beperkte tijd die scuba-uitrusting op zulke diepten zou toelaten, en ook bij sommige diepzeeduikers wordt deze veel te gevaarlijk voor reguliere commerciële toepassingen. Om zowel de bodemtijd als de veiligheid te verbeteren, leven verzadigingsduikers en werken ze vanuit verzegelde drukkamers op schepen voor oppervlakteondersteuning. Duikers komen de kamers binnen, die vervolgens geleidelijk tot de druk worden gebracht die de duikers op werkdiepte zullen ervaren. De term “verzadiging” verwijst naar het feit dat de lichaamsweefsels van de duiker verzadigd zijn met de maximale hoeveelheid opgeloste gassen die op die diepte mogelijk is.
Duikers moeten over het algemeen decompressiestops maken op de terugweg naar de oppervlakte. De reden hiervoor is dat als je gecomprimeerde gassen inademen, ze geleidelijk oplossen in je lichaamsweefsels. Af en toe stoppen op de weg naar boven, laat deze opgeloste gassen het lichaam geleidelijk en onschadelijk verlaten.
Dus perfect genoeg, er lijken minder slechte effecten te zijn als deze gepaard gaan met werken als een verzadigingsduiker en als zorgvuldig gedaan is, is verzadigingsduiken ongetwijfeld veilig. De duikers moeten echter gedurende hun werktijd in een onder druk staande omgeving blijven, die wel 3 weken of langer kan duren. Dit betekent wonen in een hogedrukhabitat op zeer korte afstand met andere replica horloges, onder constante videobewaking zonder privacy.